7 april 2022 – Het Nederlandse rioolwater zit vol fosfaten. Een stof die onmisbaar is voor het leven op aarde en steeds schaarser wordt. Aan de andere kant vervuilen fosfaten het water en bedreigen ze de biodiversiteit in plassen, rivieren en zeeën. Fosfaat zit in de kunstmest waarmee boeren hun akkers bemesten, en het zit in ons voedsel. Via de sloten spoelt de mest van de akkers naar rivieren en de zee en via onze ontlasting spoelen fosfaten uit voedsel het riool in.
In rioolzuiveringsinstallaties bezinkt het fosfaat in het rioolslib, dat in installaties in Dordrecht en Moerdijk wordt verbrand als biomassa om er stoom en elektriciteit mee op te wekken. Na verbranding blijft slibas over, dat gebruikt wordt in cement en als ophogingsmateriaal.
Dat is zonde, vond Marissa de Boer drie jaar geleden. Die as zit namelijk vol met fosfaten en andere bruikbare stoffen. De vraag is alleen: hoe krijg je die er weer uit? Tijdens haar promotie aan de Universiteit van Amsterdam dacht ze samen met een aantal collega’s de oplossing gevonden te hebben. Ze startte haar bedrijf SusPhos.
De pilotfabriek van SusPhos staat naast de rioolzuiveringsinstallatie van het waterschap Friesland. De testfabriek produceert enkele kilo’s fosfaat per run. De nieuwe fabriek die het bedrijf wil bouwen moet 50 kiloton per jaar verwerken. Een substantieel deel van de Nederlandse vraag naar fosfaat.
Die fabriek werkt bovendien duurzamer dan de huidige fabrieken die kunstmest en vlamvertragers maken. De Boer: “Ons proces was gefocust op de recycling en de materiaalwaarde, en niet op de CO2-uitstoot. Maar nu blijken we ook nog veel minder energie te gebruiken dan de traditionele producenten. Bovendien filteren we met onze methode ook ijzer, aluminium en zand uit het slibas. Er blijft bijna geen afval over.”
