Stop met inkomenspolitiek in het kwijtscheldingsbeleid4 juli 2022 – Waterschappen heffen belasting om de kosten te dekken. Waterschap Vallei en Veluwe maakt daarvoor gebruik van belastingkantoor GBLT. Daar kan iedere inwoner met een laag inkomen kwijtschelding aanvragen. Voor kwijtschelding hanteert GBLT regels die het algemeen bestuur van het waterschap heeft vastgesteld.
Tijdens de vergadering van het algemeen bestuur van waterschap Vallei en Veluwe riepen alle fracties in koor niet aan inkomenspolitiek te doen. Toch stemde een meerderheid van 14 leden van het algemeen bestuur een motie weg om het kwijtscheldingsbeleid te verruimen. Die meerderheid doet daardoor feitelijk toch aan inkomenspolitiek. Verwarrend? Het zit als volgt:
De motie beoogde het kwijtscheldingsbeleid voor huishoudens met alleen AOW en gezinnen met jonge kinderen in de pas te laten lopen met het in 2012 voorgestane Rijksbeleid. De motie was een initiatief van de PvdA (penvoerder), AWP en 50PLUS. Steun voor de motie kwam van ChristenUnie, Water Natuurlijk en het (geborgde) bestuurslid namens de natuurterreineigenaren.
De kwijtscheldingsregels voor de gemeentelijke belastingen van de 37 gemeenten in het beheersgebied van waterschap Vallei en Veluwe zijn niet allemaal hetzelfde. En ook waterschap Vallei en Veluwe kent zo z’n eigen regels.
Omdat een waterschap belasting int, is er kwijtscheldingsbeleid. Daar valt niet aan te ontkomen. Door minder ruime mogelijkheden te bieden dan tal van gemeenten doet het waterschap feitelijk wél aan inkomenspolitiek. Dat wil de AWP veranderd zien.
De AWP vindt eigenlijk dat het voeren van inkomenspolitiek voorbehouden is aan de centrale overheid. Decentrale overheden zouden daar geen eigen politieke afwegingen in moeten maken. De allerbeste manier om zulke decentrale politieke besluitvorming te voorkomen is het beleid van de centrale overheid één op één te volgen.
Op dit moment maakt waterschap Vallei & Veluwe inzake kwijtschelding, door het soms wel en dan weer niet volgen van het Rijksbeleid, eigen politieke keuzes. De facto betekent dit dat het algemeen bestuur tóch inkomenspolitiek voert. Dit is ongewenst. Het gezegde ‘Schoenmaker blijf bij je leest’ is hier op z’n plaats.
Gezien de vigerende wetgeving is de enige oplossing dat het algemeen bestuur binnen de wettelijke ruimte alle mogelijkheden tot kwijtschelding toestaat. AWP vindt het niet nodig om voorloper te zijn bij kwijtscheldingsregels, maar het waterschap zou wel voorin het peloton moeten zitten om in wielertermen te spreken.
Het onderliggende argument om tegen de verruiming van het kwijtscheldingsbeleid te zijn, komt voort uit het belastingstelsel van een waterschap. De belasting die wordt geïnd moet alle kosten dekken. Dus als iemand minder betaalt, moeten anderen meer betalen. Ook al gaat het om relatief heel weinig geld, boeren en bedrijven hebben daar geen trek in en zijn tegen verruiming van kwijtscheldingsregels voor inwoners. Samen met tegenstemmen van VVD, SGP, Lokaal Waterbeheer en CDA werd de motie zonder enige blijk van medeleven met inwoners met een laag inkomen verworpen.
AWP is niet alleen tegen inkomenspolitiek maar vindt het ook gek dat iemand die voor kwijtschelding in aanmerking komt dit overal apart moet aanvragen. Kwijtschelding zou centraal geregeld moeten zijn voor alle overheden, in één keer, volgens het één loketprincipe.
Nu dat niet het geval is, en voorlopig ook niet het geval zal zijn, kan het waterschap bij kwijtschelding op z’n minst trendvolger zijn.
